|
Logo, voltaba á casa. Un tigre azul esperábame contigo, e ós poucos, iámolo soterrando de vagar, entre canción e canción, entre baile e baile; deitándolle a area nos ollos e nas patas, esperando a que medrasen mapoulas entre os dentes ou a que caese enfermo de tanta marea sen chuvia.
SOMOS COMA DOUS NENOS TRISTES NO MEDIO DAS ORTIGAS ATRAPANDO CASCARRUBIAS E SALTÓNS DETRÁS DAS PERSIANAS MENTRES TODOS DORMEN NA VENTÁ DA CASA
ATRAPANDO CASCARRUBIAS E SALTÓNS COS OLLOS PECHADOS
ONDE CASE QUE É IMPOSIBLE QUE SE REFLICTA A LÚA.
[Estevo Creus, Areados, (Cees, 1971-)]
|
| entrada | Llibre del Tigre | sčrieAlfa | varia | Berliner Mauer |